Cartagena, Colombia en jarigen

De vlucht van Panama-stad naar Cartagena was nog geen 60 minuten vliegen. Na een korte powernap stapten we uit het vliegtuig en zetten we voor het eerst voet op Zuid-Amerika. Terwijl onze wagens nog stonden te vertoeven op een containerboot hadden wij 4 dagen om de kuststad Cartagena te verkennen. De douane waren we zo door en buiten stond er een gepimpte Amerikaanse schoolbus op ons te wachten die ons met keiharde muziek richting de appartementen bracht. Cartagena bestaat uit twee gedeeltes: het oude gedeelte, waar de salsa wordt gedanst en de gezelligheid overheerst en het nieuwe gedeelte, waar de economische voorspoed van Cartagena van de afgelopen jaren goed tot recht komt. Het nieuwe gedeelte is een paar tientallen jaren geleden opgespoten en zo ontstond een schiereiland die nu vol staat met wolkenkrabbers. Wij sliepen in een appartement vlakbij de kust op de 19de verdieping.

Originele plan was om donderdag 15 mei weer te gaan rijden, maar al snel hoorden we dat dit niet haalbaar was omdat het allemaal wat langer duurde bij de douane van Colombia. Daarom sloegen we de rustdag die gepland was op vrijdag over en besloten we vrijdag te vertrekken.

Vrijdag 16 mei

Samen met Bo en Geraldine op een kamer geslapen, de wekker om 4 uur, snel eruit en als eersten vanuit Cartagena vertrokken. Idee was om voor de spits te vertrekken en dat lukte aardig. De eerste 100 kilometer gingen erg snel en rond 8 uur besloten we te gaan eten bij een klein tentje aan de rand van de weg. Een oude vrouw stond hier rijst met kip te maken en al snel zaten we aan een goed ontbijt. In totaal moesten we vandaag 656 kilometer rijden, waarvan het grootste deel berg op, berg af was. Berg op, vrachtwagens inhalen en dan weer berg af. Het gaat hier gemiddeld met zo’n 40/50 km per uur en doordat je als chauffeur constant moet opletten kan er eigenlijk niet meer worden genoten van het landschap van Colombia: grote, wilde rivieren die zich tussen enorme bergen wringen. Het ene moment waan je je in Nederland en een uur later zit je in Schotland, het land is groen en schoon. Gestopt voor het maken van foto’s bij een grote brug bij een stad/favella, bizar hoe sommigen hier moeten leven. Om half 8, na zonsondergang kwamen we aan op een camping vlak buiten Medellín, één van de grootste steden van Colombia. Het was al erg donker en het regende hard en dus besloten we om met z’n 4en op een kamer te slapen.

Zaterdag 17 mei

Weer vroeg eruit en snel voordat de zon opkwam door Medellín. Tijdens zonsopgang zagen we de enorme stad voor ons uit doemen, overal hoogbouw, auto’s en mensen. Geen idee hoeveel mensen hier wonen, maar het was niet normaal groot. We reden een aantal keer verkeerd, maar uiteindelijk kwamen we zonder al te veel files door de stad en vervolgde we onze reis richting een camping bij Cali. Net buiten Medellín kwamen we in een file terecht die blijkbaar voor wegwerkzaamheden was. De weg ging om 8 uur open, maar we besloten net te doen alsof onze neus bloedde en reden zo langs alle file, we hadden de gezichten van die mensen moeten zien. Berg op, berg af en opeens was daar een ultramoderne, gloednieuwe snelweg. We konden aardig doorrijden en waren rond 3 uur al op de camping. Even in het koele zwembad gedoken, de auto weer aardig ingeruimd na de verscheping en het bed stond in stelling. ’s Avonds besloten we om het stadje in te gaan, waar de lokalen keken alsof ze vuur zagen branden. We zijn hier natuurlijk een aardig verschijnsel als Europeanen met onze oranje wagens. Al lopend kwamen we nog een colonne paarden tegen die iedere zaterdag door de stad rennen. Op de camping deden we nog een biertje en om 12 uur feliciteerden we 3 jarigen: Mark, Bo en Fleur!

Zondag 18 mei

Met 3 wagens vertrokken we rond 8 uur richting de volgende bestemming. We hadden vandaag ongeveer 350 kilometer op het schema staan, maar we hadden ’s ochtends geen idee hoe de wegen waren. Over het algemeen waren ze goed, het was weer veel klimmen, dalen en inhalen, maar dat houdt het ook leuk. Het landschap is hier bizar mooi: hoge bergen met grote wolken die er tegenaan botsen. We slapen op ongeveer 1000 meter hoogte en gaan zo langzaam dieper het Andes gebergte in. Bij een politiepost werden we aangehouden met ons goede gedrag en de agent vertelde ons dat hij even al ons papierwerk wilde zien. Waarschijnlijk begreep die van al het papier niks en was het gewoon om ons te sollen want toen we alles hadden uitgepakt mochten we meteen weer inpakken. Anderen hebben hier simpelweg boetes voor te hard rijden voorkomen door de agent om te kopen. We slapen op een camping en de auto staat nu op een basketbalveld met de meeste andere wagens. Rond 3 uur waren wij als eerste hier en de laatste kwamen pas ruim na zonsondergang binnen. Toch zullen we de groep waarschijnlijk niet meer helemaal compleet krijgen: auto’s gaan stuk, mensen slapen ergens anders. Anyway, wij gaan pitten!

Maandag 19 mei

Vandaag gingen we de grens over met Ecuador, waar Nederland 3 dagen geleden 1-1 tegen speelde tijdens een oefenwedstrijd in Amsterdam. We vertrokken rond 7 uur vanuit de camping die midden tussen de bergen lag en met de opkomende zon een paar mooie kiekjes opleverde. Tot nu toe hadden we een slechte ervaring met grenzen en we hielden dan ook rekening met ongeveer 4 á 5 uur voor de grens van Colombia naar Ecuador, maar tegen alle verwachtingen in waren we na 2 uur de grens over. De grens van Ecuador was strak georganiseerd en we werden goed ondersteund. In Colombia namen we ook afscheid van onze gids Eliceo uit de Amazone, een topgozer! Na de grens was de bedoeling om een verzekering af te sluiten, maar we werden vanaf het tolpoortje van het kastje naar de muur gestuurd en gaven dat dus op en reden door. We reden Quito tijdens het spitsuur in en werden bedolven onder de uitlaatgassen van grote stadsbussen die op diesel rijden. Toen we 2 kilometer van het hotel verwijdert waren namen we de verkeerde afslag op een rotonde, reden een tunnel in en reden zo weer Quito uit. Na wat scheldwoorden moesten we dus weer terug de stad in, maar het was spitsuur en het ging allemaal niet erg makkelijk: wegen die volgens de navigatie begaanbaar waren afgesloten en mensen houden er niet heel erg van als je je auto zo voor hun wagen gooit. Uiteindelijk kwamen we aan bij een hostel in Quito, een gezellig hotel. We deden nog een biertje en hielden het voor gezien.